Als klein meisje al wilde ik steeds foto's maken en had iets gehoord over foto's ontwikkelen. Toen ik ongeveer 9 jaar was wilde ik dat proberen met een foto negatief en een velletje papier, die ik tegen elkaar hield en op en neer door het water bewoog. Natuurlijk gebeurde er niks. I.p.v. iemand om raad te vragen hield ik mijn mond maar, bang op mijn kop te krijgen.

Mijn eerste spiegelreflex camera heb ik aangeschaft toen ik 21 was, een Mamiya. En kort daarna natuurlijk ook nog enkele lenzen erbij gekocht. En boeken aanschaffen en heel veel lezen en uitproberen. Met het boekje en de camera op de bank en uitproberen maar.

In de tijd van de 'filmrolletjes' kon je niet er zo maar op los klikken, want elke foto moest worden ontwikkeld en afgedrukt. Je moest eerst heel goed kijken voordat je afdrukte, want anders ging de hobby wel erg veel geld kosten.
Later heb ik een donkere kamer gemaakt, toen kon ik zelf de rolletjes ontwikkelen en afdrukken. Eerst zwart-wit, en later ook de kleurenfoto's.
Ik was met het fotovirus besmet en ben het nog steeds. Het is alleen maar erger geworden. Ik ga (bijna) nooit meer van huis zonder de camera.
Mijn hart ligt bij natuur- en makrofotografie, maar mensen en vooral kinderen vind ik ook heel leuk.
Ik wil steeds nieuwe technieken en de toepassing ervan leren.Daarom volg ik regelmatig workshops.